JADZIA CICHA

ㅤ
Pracownia malarstwa prof. Łukasza Huculaka, Akademia Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu. 
Artystka o swojej sztuce mówi tak:
Podejmuję próbę analizy uniwersalnych archetypów oraz ich zakorzenienia w ludzkiej psychice i podświadomości. Interesuje mnie relacja człowieka z naturą, w szczególności z jej symbolicznymi reprezentacjami w postaci zwierząt i bóstw. W procesie malarskim traktuję obraz jako przestrzeń odkrywania i wizualizowania tych struktur – warstw znaczeń zapisanych na granicy indywidualnego i zbiorowego doświadczenia.
I try to analyze the universal archetypes and their rooting in human mentality and subconscious. I am interested in the relationship between human and nature, especially its symbolical representations in form of animals and gods. In my painting process I treat canvas as a space for exploration and visualization those structures – layers of meaning stored at the edge of individual and collective experience.
Wystawy indywidualne:
2025 - Drzewa nie lubią nas wcale - Galeria Siostrzana, Wrocław
Wystawy zbiorowe:
2025 - "Postawy",  wystawa pokonkursowa Mia Art Gallery, Wrocław
2025 - "Nowy Obraz/Nowe Spojrzenie", wyróżnienie i wystawa pokonkursowa, Stary Browar, Słodownia, Wrocław.
2025 - "Jako wicher morskie fale",  Fundacja MiserArt, Wrocław
2025 - "Something happened in my dream”, AST Filia we Wrocławiu
2024 - "Tułaczki", Galeria MD_S, Wrocław
2024 - "Szeptuchy", Ogród Botaniczny Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocławiu
2024 - "Ciało/Nieciało",  Wydział Historii Sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego
2023 - "Monstruarium", Museum Farmakologii, Wrocławiu
2023 - "Figurama 22’", Wystawa pokonkursowa, Wrocław
"OCZY ZAMKNIĘTE"

Olej na płótnie, 70x80 cm, 2025

Obraz "Oczy zamknięte" jest wizualizacją indywidualnego doświadczenia artystki, które zostało wyniesione do uniwersalnego kontekstu, co charakteryzuje również całą jej twórczość. Łączy podświadome, intuicyjne uczucie jednoczenia się, chęć przenikania z fizycznym, sensorycznym poczuciem sklejania się w płynnej materii.  Dwie postacie, które przylegają do siebie twarzami, jakby były złączone pocałunkiem, zaczynają tworzyć jedną całość. Nie mają swoich indywidualnych cech - są identyczne, co tym bardziej podkreśla ich fizyczne połączenie. Wskazywać na to może również ciemna plama barwna w centrum kompozycji, znajdująca się na ich skroniach i policzkach. Tworzy kształt przypominający motyla, dostrzegalny jedynie, gdy postacie są złączone.  Motyl w kontekście twórczości artystki, gdzie ważną inspirację stanowi starożytność, mógłby być odczytany jako symbol duszy oraz przemiany. Utożsamianie motyla z duszą przywodzi na myśl sposób ukazywania w sztuce Psyche - bogini z mitologii greckiej, uosobienie duszy ludzkiej, która przedstawiana była jako młoda dziewczyna ze skrzydłami motyla. Na obrazie Jadzi, z dwóch złączonych ciał powstaje jedna materia i jedna dusza. 
"Eyes closed" is a visualization of an artist’s personal experience, elevated to a universal context,  a hallmark of all of her works. The painting merges a subconscious feeling of union, and desire to unite with a physical, sensorial sense of merging in a liquid matter.  The two figures, seemingly connected as if joined by a kiss, are forming one entity. Their physical connection is exemplified by their appearance — they are identical, deprived of any distinctive features. This unity is also highlighted by the dark dash at the center of the composition, located on their temples and cheeks. The shape of that dash resembles a butterfly, which can only be seen when the two figures are facing each other.  In the context of the artist’s work—where antiquity is a key source of inspiration—the butterfly can be read as a symbol of the soul and transformation. This symbolic meaning of a butterfly brings to mind the images of Psyche - the mythological goddess and personification of the human soul. Psyche was often depicted in art as a young woman with butterfly wings. In Jadzia’s work, the two united bodies are transforming into shared matter and one soul.





 
"PRZYTULENIE"

Olej na płótnie, 120x100 cm, 2025

Obraz ukazuje splecione w uścisku dwie postacie. Sylwetki są częściowo zatarte, zlewają się ze sobą, tworząc miękką, niemal organiczną strukturę. Kompozycja opiera się na wertykalnym układzie, z dominującym centrum, w którym skupia się intensywność emocji i gestu. Twarze postaci są zbliżone do siebie, wyrażając bliskość, ale także, mimo czułego tytułu i pozornie bliskiego gestu, niepokój. Jedna z postaci wydaje się mieć szpony, a jej uśmiech ujawnia coś drapieżnego, niemal zwierzęcego, przypominającego kły. Ujęcie jest intymne, zamknięte w ciasnym kadrze, bez odniesienia do konkretnego tła czy przestrzeni. Kolorystyka obrazu jest stonowana, utrzymana w chłodnych, zgaszonych, “brudnych” odcieniach beżu i brązu. Pojawiają brunatne odcienie przy kończynach postaci. Interpretacyjnie obraz można odczytywać jako wizualizację potrzeby bliskości, intymności, ale także ulotności więzi i tożsamości. Ciała zlewają się ze sobą, co może symbolizować jedność, ale również utratę indywidualnych granic.
The painting shows two figures in an embrace. Their silhouettes blur together in places, creating a soft, almost organic mass. The composition is focused vertically, with a strong central point in which the emotional intensity of the gesture culminates. The figures’ faces are very near one another, expressing closeness but also, despite the affectionate title and seemingly intimate gesture, unease. One of them seems to have claws and their smile exposes something like predatory, animalistic almost, fangs. The framing is intimate and enclosed, without a defined background space. The color palette is subdued, kept in cold, dirty shades of beige and brown. The figures’ limbs at their ends change into darker brown tones. This painting can be interpreted as a visualization of the need for closeness, intimacy, and the fleeting nature of connections and identities. The bodies meld together in a representation of unity and, at the same time, the loss of individual boundaries.